Vlaams parlementslid doet stage bij Wit-Gele Kruis in haar eigen gemeente Merksplas

Tine van der Vloet is met haar achtergrond als opvoedster erg begaan met het algemeen welzijn, ze zetelt o.a. in de commissies voor volksgezondheid, gezin, wonen en  armoedebeleid.  Een geëngageerde dame die graag tijd maakt voor het werkveld. Ze koos daarom zeer bewust voor een stage bij wit-gele kruis (WGK) en mocht hiermee op ronde in haar eigen gemeente, Merksplas.

Het werkveld dat betekent dan ook om 7u op ronde met verpleegster Daniëla van het WGK. Tine merkte hoe Daniëla zeer snel voortwerkt maar steeds de rust weet uit te stralen. Er moet veel gebeuren op dat kwartier: toilet maken, kijken of alles correct verloopt met de medicatie, al eens een prikje zetten,  steunkousen aantrekken en zorgen dat alles netjes vermeld staat in het elektronisch verpleegdossier (EVD) zodat iedereen op de hoogte blijft en informatie snel beschikbaar is voor de patiënt en de mantelzorgers. Tine:” het viel me op hoe Daniëla bijna overal al deel van de familie is en zag hoe zij ervoor zorgt dat er nog een link naar de buitenwereld is doordat ze tijdens het verzorgen wat praat over het reilen en zeilen van het dorp”.

Na de ronde werd Tine verwacht op het patiëntenteam, een overleg waarbij verpleegsters (tja waar zaten de heren-verplegers?) van een zelfde regio de verpleegdiagnoses van een aantal patiënten bespreken. Ook hier viel op hoe goed de verpleegsters de mensen kennen en hoe je de ene patiënt dus op een andere manier moet aanpakken dan de andere. Centraal staat ook hier het gebruik van het EVD en wordt het met de nodige diagnoses en voorstellen aangevuld én opgevolgd.  Tine merkte op dat de grens tussen verpleegkundige hulp en familiehulp erg dun is, wat doe je als een patiënt vraagt om ook de brievenbus leeg te maken? Bij het vaststellen van zo’n problemen werd met de patiënt rond de tafel gezeten om dit te bekijken.

Tijdens de lunch lichtten Nicole Gijsels, afdelingshoofd Rijkevorsel en Veronique Grossi, personeelsdirecteur voor WGK Antwerpen, hun personeelsbeleid toe. Het is niet altijd makkelijk om verpleegsters te vinden voor deze job omdat ze er alleen voor staan en een zeker maturiteit is onmisbaar. Bovendien werken ze op uren dat iedereen graag thuis is (7-11u & 17-21u, ook omdat de wet het voorschrijft om werknemers minstens 3u aaneensluitend te laten werken) en zijn ze 1 op 2 weekends aan de slag. WGK garandeert hulp binnen 24u en dat vraagt dus een nauwkeurige planning en opvolging. Veronique “voor mij is het vooral belangrijk om te werken aan ‘een levensfase bewust HR-plan’ en niet een opgelegd plan vanuit de overheid. Neem als voorbeeld de oudere verpleegsters; zij zijn niet steeds vragende partij om minder te gaan werken, integendeel, hun kinderen zijn het huis uit en ze hebben weer meer tijd. De jonge mama’s daarentegen, nemen graag wat gas terug.” 

In de namiddag werd Tine ontvangen in het hoofdkantoor in Herentals door Paula Nuyens-Hermans, erevoorzitter, een pittige dame die mee aan de wieg stond van deze afdeling en dat meer dan 50 jaar geleden. Maar ze is nog steeds bevlogen en wilde absoluut weten waar WGK nog kan verbeteren.  Monika De Vos, stafmedewerker digitale zorgondersteuning, kwam langs om het digitale verhaal toe te  lichten/ Toen alle verpleegsters met een tablet hun ronde startten was dat een hele transformatie en uitdaging! Het platform is een levend product en het wordt nog volop geoptimaliseerd.  Elise Torfs, verantwoordelijke zorgcentrale, gaf duiding bij de werking van de centrale die heel het jaar rond 24/24u bemand is.

Tot slot sprak Tine met Stefaan Sarens, algemeen directeur WGKA, die gaf nog enkele bezorgdheden mee en tal van informatiebrochures. Tine kijkt erg tevreden terug op haar stagedag en vond het enorm leerrijk! Ze vind het belangrijk dat politici nauw in contact blijven met het werkveld.

Interview: 

Wat neemt Tine mee in haar professionele carrière?

Wat is vooral belangrijk vond is de digitalisering van het dossier. Er kan zo veel kennis worden doorgeven tussen de thuisverpleegster en de huisdokter. Dat is belangrijk voor de patiënt want zo is de arts meteen op de hoogte van zijn gezondheid als hij langs komt. Dit zou nog meer mogen worden gebruikt door de huisartsen en ook andersom zou het mooi zijn als het werkt.

Ook blijkt dat er vanuit het werkveld vraag is naar flexibele werkuren. Soms zou het handig zijn dat er bv 6 u zou gewerkt kunnen worden ipv 4 u nu. Zo zou ook de middag bij de patiënt overbrugd kunnen worden. Proefprojecten zouden hier toch wel van start mogen gaan, maar dit is  voorlopig niet gemakkelijk om te realiseren. De wet schrijft ook voor dat men minstens 3 u aan een stuk moet werken, maar hier zou 2 u soms gemakkelijker zijn. Dit zijn vooral bezorgdheden op federaal niveau, maar dit zal ik zeker doorgeven aan de collega’s.

Zijn er dingen die haar verwondert hebben? Dingen die zijn opgevallen?

Mij viel vooral op dat de mensen niet beschikken over aangepaste infrastructuur in hun woning. De badkamer vooral. Niet aangepast aan de noden van hen, zodat er vele onder hen moesten gewassen worden met behulp van een badje met water….

Wel mooi om te zien hoe de verpleegster zo vertrouwd is bij de mensen, ze komt langs achter, ze hoort er gewoon bij. Mensen kunnen langer thuis blijven door de zorgen van de thuisverpleegster en dat is zeer waardevol!  Er is een mooie band tussen hen maar ook de familie is niet onbekend. Als er iets niet goed zit wordt dit gesignaleerd op de vergadering en gaan ze met alle partijen ( huishoudhulp, mantelzorger,…) rond de tafel zitten!

Wat heeft Tine allemaal mogen doen en wat is haar het beste bevallen?

Het was leuk om te starten met de praktijk ! de ronde van de patiënten was zeer aangenaam. Zo zie hoe men op een menselijke , warme manier de dag kan starten. Er is wel een zekere tijdsdruk maar dat voelen de mensen zo niet aan. De thuisverpleegster wist dit heel goed aan te pakken.